1. |
TO SOSTO
02:36
|
|||
Κι αν κολλήσανε τα φρένα
μπρος τον τοίχο του μυαλού μου
μη σε νοιάζει θάμαι πάλι ζωντανός
μόνο κράτα τη ζωή σου
τη φωνή σου την ψυχή σου
για τις ώρες που θα ζεις γονατιστός
Με τους έρωτες να καίνε
και να σβήνουν να αφήνουν
μια τεράστια πολύχρωμη γραμμή
ένα σου γέλιο να γλιστράει
να κυλάει και να σκάει
σαν χρυσόσκονη στο τζάμι το πρωί
Μη νομίζεις πως δεν ξέρω το σωστό
απλά δεν έμαθα να κάνω το σωστό
Μη νομίζεις πως δεν έμαθα να ζω
απλά δεν ήθελα να κάνω το σωστό
Περπάτα αργά
και κανείς δεν θα προσέξει
κινήσου ύπουλα
με κίνηση αργή
στην αγωνία των ανθρώπων
κι από κει μες το μυαλό τους
και θα δεις
Φυτοζωούν για μια στιγμή πολύ μικρή
ακούν μονάχα την απόλυτη σιωπή
να προσεύχονται καμένοι
μακριά απ’ το θεό τους
κάνουν κύκλους
σε μια τρύπα σκοτεινή
Μη νομίζεις πως δεν ξέρω το σωστό
απλά δεν έμαθα να κάνω το σωστό
Μη νομίζεις πως δεν έμαθα να ζω
απλά δεν ήθελα να κάνω το σωστό
|
||||
2. |
TO TELOS GRAMMHS
01:55
|
|||
Αυτό ήταν φίλε
μπορείς να ξυπνήσεις
μπορείς να φωνάξεις
να ξεφύγεις να βγεις
ανάβουν τα φώτα
ανοίγουν οι πόρτες
αυτό ήταν φίλε
το τέλος γραμμής
Κουράστηκα φίλε
μπορείς να ξεχάσεις
μπορείς να κατέβεις
να πετάξεις να χαθείς
ν’ αφήσεις και μένα
στην άκρη της νύχτας
αυτό ήταν φίλε
το τέλος γραμμής
Αυτό ήταν φίλε
μπορείς να γελάσεις
μπορείς να ξεχάσεις
να πετάξεις να χαθείς
ν’ αγγίζεις να θέλεις
να επιστρέφεις να μένεις
αυτό ήταν φίλε
το τέλος γραμμής
|
||||
3. |
M' AGAPAS ?
02:25
|
|||
Κι αν πάλι με ρωτάς τι ζητάω καρφωμένος
σ’ ένα απύθμενο κενό που ποτέ δεν θα πατήσω
να με τρώει η οργή μέσα στον εγωισμό μου
κάθε μέρα και να είμαι αλλιώς.
Λες να φταίει η ζωή που αψήφιστα την πήρα
σαν να παίζει μου χαλάει την επιβεβαίωση μου
κι όσο ψάχνω για αλήθειες που στ΄ αζήτητα ξεπέσαν
νάσαι μπρος μου και να με ρωτάς. Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ;
Να γυρνάω σαν χαμένος στη δουλειά ξεζουμισμένος
σαν χταπόδι να μαζεύω όσα πόδια έχω απλώσει
να ξυπνάω το πρωί απ’ τον ύπνο κουρασμένος
και να καίγομαι χωρίς φωτιά.
Να ρωτάω για να μάθω και κανένας να μην ξέρει
να εισπράττω αδιαφορία για τον αυθορμητισμό μου
κι όσο καίω το μυαλό μου για το ρόλο που θα έχω
νάσαι μπρος μου και να με ρωτάς. Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ;
Νωθροί είναι οι καιροί μέσα στην ακινησία
να ξυπνάω ένα βλέμμα την ψυχή μου να γυμνώσει
κάποιο πρόσωπο που δείχνει κάτι τις ενδιαφέρον
να το σκάψω ν’ αποκαλυφθεί.
Νωθρή κι η στιγμή που αν ποτέ συναντηθούμε
από πείσμα να συνθλίβει όσα θέλεις κι όσα θέλω
κι όσο τρέχω να προλάβω να μην γείρει γιατί σπάει
νάσαι μπρος μου και να με ρωτάς. Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ;
Δρόμοι χαμένοι δίχως γυρισμό
να με πάνε πιο μακριά απ’ το εγώ μου.
Δρόμοι κρυμμένοι δίχως τελειωμό
να με φέρουν πιο κοντά στον εαυτό μου.
Κι όταν κάποτε σκορπίσω σαν αστέρι τρομαγμένο
απ’ την σκόνη μου θα λάμψει το σκοτάδι που μας ζώνει
να μπορείς να καταλάβεις τι ζωή θάχω γεννήσει
να προφτάσεις κάτι να ευχηθείς.
Θέλω να φορέσεις τα φτερά που σούχω ράψει
να ριχτείς σαν αγγελάκι μες τον κρότο που θα κάνω
να με βρεις μέσα στο χάος κι όπως θάμαι θυμωμένος
να σ’ ακούσω που θα με ρωτάς. Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ;
|
||||
4. |
EMMONES
02:42
|
|||
Μες στα σκοτεινά
μένουν στα βαθιά
κι όμως ακούω να φωνάζουν
κι όμως μπορούν και ουρλιάζουν
Πίσω απ’ τη σκιά
κρύβουν τη φωτιά
όταν θα βγουν να τα κάψουν
τα δεδομένα θα αλλάξουν
κώδικες μέτρα θα πάψουν
στον ερχομό τους βουλιάζουν.
Μες στη φωλιά τους ξέρουν πως
να παραμένουν διαρκώς
όταν ακούω να φωνάζουν
όταν ακούω να ουρλιάζουν
τότε θα βγουν να τα κάψουν
τα δεδομένα ν’ αλλάξουν
τις εμμονές θα τινάξουν
και τα δεσμά τους θα σπάσουν
λεύτεροι πια θα καλούνε
όλοι μαζί να ουρλιάζουν
λεύτεροι πια θα καλούνε
όλοι μαζί να ουρλιάζουνε.
|
||||
5. |
NERO
05:26
|
|||
Η ιστορία αυτή δεν τελειώνει με λόγια ωραία
σιγολιώνει κορμιά και επιβάλει στο νου τα ακραία
παρασύρει ζωές στον αλλόκοτο τούτο τόπο
και τις πνίγουν ορμές αδυσώπητα δίχως κόπο.
Η ιστορία αυτή δε μιλιέται με λόγια τυχαία
ούτε καν σαν τα σώματα τείνουν να βρουν τα μοιραία
και αρπάζουν πνοές απ’ τον άστατο γιό του χρόνου
για να ζήσει η κόρη του ακάθιστου νέου θρόνου.
Μα στη γη σαν θα βγει του νερού η ροή στα λαθραία
και η δίψα σταθεί στων εσχάτων νευρώνων τη θέα
ποια απάντηση θάχεις στο ερώτημα κάθε γόνου
σαν τους βλέπεις σκυφτούς μπρος στη βούληση κάθε κλώνου.
|
||||
6. |
H PLHROFORIA
04:16
|
|||
Το δίκτυο απλώθηκε κυκλώνοντας τη γη
πολιορκία της Τροίας
αναβιώνει ο μύθος μας ξανά
απ’ την αρχή της ιστορίας
του ανθρώπου είναι μπορετό
ν’ ανάγει πράγματα απλά
σε μέγιστης αξίας
κι αν με ρωτάς τι να σου πω
κι αν με ρωτάς σου απαντώ
εδώ και χρόνια σέρνεται ο πόλεμος
των σέρβερ και της πληροφορίας.
Συλλέγουμε ασταμάτητα σε μηχανές
τα λόγια και τις λέξεις
τα όνειρα και τις ζωές
κάθε μυαλού τις σκέψεις
τα μέσα αναπαράγουν συνεχώς και αδιάλειπτα
δίχως ν’ αλλάζουν τόνο
το σήμα εμπροσθοφυλακή
ανοίγοντας το δρόμο.
Η πληροφορία αναμένεται
είναι ζήτημα το πώς κατανέμεται στο πλήθος
αποσπασματικά τη χορηγούμε
αποσπώντας την προσοχή
και ευελπιστούμε ίσως
να έχουμε θετικά αποτελέσματα
στο επιθυμητό το ύφος.
Το δίκτυο απλώθηκε κυκλώνοντας τη γη
πολιορκία της Τροίας
αναβιώνει ο μύθος μας ξανά
απ’ την αρχή της ιστορίας
του ανθρώπου είναι μπορετό
ν’ ανάγει πράγματα απλά
σε μέγιστης αξίας
κι αν με ρωτάς τι να σου πω
κι αν με ρωτάς σου απαντώ
εδώ και χρόνια σέρνεται ο πόλεμος
των σέρβερ και της πληροφορίας.
|
||||
7. |
EGLEISMOS
02:38
|
|||
Φως πες μου πως
τα μάτια μου ανοίγουνε
τα πρόσωπα σβήνουν
Πως σαν καπνός
οι νύχτες θα φύγουνε
οι μέρες να μείνουν
Ποιος λογικός
ποτίζει το σώμα μου
το αίνιγμα λύνουν
Φως πες τους πως
τη λύση να δώσουνε
τα μάτια μου κλείνουν
|
||||
8. |
PES MOU
03:44
|
|||
Πες μου αν η στάση της ζωής αυτής
είναι κάτι που μπορείς να πιείς
φοβάσαι;
κι αν το φόβο πνίγει το πιοτό γλυκό
ποιος ο ρόλος που ανέλαβες
για νάσαι;
Ανεβαίνεις σαν πουλί στον ουρανό
σκέψεις μπαίνουν σε τρελό χορό
θυμάσαι;
πάλι πέφτεις σαν πολύχρωμη βροχή
που σκορπίζει χίλια χρώματα στη γη
που νάσαι;
Στρώσε στο ρυθμό σου τώρα μην αργείς
ο χειμώνας μπαίνει φέτος πιο βαρύς
κοιμάσαι;
ύπνος που βυθίζει το μυαλό υγρό
μια γλυκιά σιωπή σε φέρνει πάντα εδώ.
|
||||
9. |
DYO MERES DYO LEPTA
01:38
|
|||
Ξύπνησα και βρήκα τα πάντα σκορπισμένα
κι ένα ήρεμο κενό στο μυαλό
δεν χαρακτηρίζει κι ούτε ανθρώπους βρίζει
διαλύεται στο πάτωμα
Άρχισα να τρίζω τα δόντια μου σπασμένα
και μια γεύση από μήλο στυφό
το ‘δα δαγκωμένο να κρύβεται χωμένο
αισθάνθηκα πιο άσχημα
Κάθομαι λιγάκι στηρίζω το κεφάλι
και ο πόνος είναι τόσο φρικτός
γυρίζει και γυρίζει και δεν μπορεί να ορίσει
πως βρέθηκα στο διάστημα
Ο χρόνος σταματάει τα μάτια μου θολώνουν
και σκέφτομαι για λίγο ορθώς
πως έπινα δυό μέρες με φίλους και παρέες
το νέο παραστράτημα
Τώρα πια οι μέρες οι λέξεις και οι ώρες
περπατήσανε με βήμα γοργό
τον πόνο σταματάω κι απλά χαμογελάω
πως ξέφυγα απ’ το σκάλωμα
Ανοίγω το ψυγείο η πίκρα και το ξύδι
πνιγήκανε στο κρύο νερό
δυό λεπτά περάσαν και πάλι πίσω μπαίνω
και χάνομαι στο πάπλωμα
|
||||
10. |
TAFOS
03:44
|
|||
Χθες το βράδυ ρημάδι έσβησε
το κερί σου στο χώμα έλιωσε.
Δες πως ρέει κυλάει απλώνεται
το κορμί σου σκορπάει χάνεται.
Χθες το βράδυ σαν δάκρυ κύλησε
κι η ψυχή σου για λίγο γύρισε.
|
Dinos Sadikis Thessaloniki, Greece
Dinos Sadikis born in Athens, Greece. Founder & lead singer of alternative rock group En Plo (1985 - 1991). He followed solo carrier and recorded four albums: Molybenies Istories (1995), To Gelio Ton Pollon (2005), To Gelio Ton Pollon II (2015) & Piso Apo Ti Skia (2024). The last 30 years he is living & acting in Thessaloniki. ... more
Streaming and Download help
If you like Dinos Sadikis, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp